اتیسم صورتی

تحقیقات نشان داده اند که ممکن است 5 میلیون نفر در اروپا مبتلا به اتیسم باشند. در بسیاری از افراد، تشخیص مشکل است اما در مورد زنان اتیسم اغلب نادیده گرفته می شود و یا دیر تشخیص داده میشود.

یک باور پذیرفته شده وجود دارد که اتیسم در پسران و آقایان، پنج برابر بیشتر از دختران و زنان است. با این حال تحقیقات اخیر نشان می دهد که دختران و زنان بیشتری نسبت به تصور قبلی در طیف اتیسم قرار دارند.
پروژه ی “اتیسم صورتی” یک همکاری نوآورانه بین اتحادیه اروپا و چهار سازمان اروپایی مرتبط با اتیسم است که برای انجام تحقیقات درباره اتیسم در زنان تنظیم شده است.
این برنامه به شیوع اتیسم در میان زنان در کشورهای شرکت کننده در برنامه می پردازد و تعاریف و نیازهای زنان مبتلا به اتیسم را ارزیابی می کند تا به حمایت و آموزش زنان و دختران اتیسم و همچنین مراقبین و معلمانشان در مراقبت های اجتماعی کمک کند.
در این پروژه با برگزاری کارگاههای آموزشی به منظور کمک به اطلاع رسانی در مورد توسعه رویکرد جدید در یادگیری، زنان مبتلا به اتیسم مهارتهایی را که برای مقابله با مسائلی مانند سلامت، استاندارد زندگی و روابط شخصی که میتواند برای آنها چالش برانگیز باشد را آموزش می بینند.
فاز دوم پروژه:
فاز دوم پروژه اتیسم صورتی با نام “اتیسم- پشت” ماسک شناخته شده است.
اتیسم پشت ماسک: پیگیری زنان انگلیسی که قبلا در پروژه اتیسم صورتی شرکت داشتند. این پروژه توسط بنیاد جان و لورنا وین تامین می شود.
اهداف:
– افزایش درک و آگاهی زنان مبتلا به اتیسم.
– کاوش کردن در زمینه های آشکار شده توسط پروژه اتیسم صورتی مخصوصا در ارتباط با “رفتارهای تقلیدی” و “پوشش رفتاری”
– استفاده از پرسشنامه های تعیین شده برای ارزیابی سطوح درک اضطراب و سلامت شخصی
– آموزش نحوه زندگی کردن برای شرکت کنندگان در پایان «اتیسم صورتی»
– استعدادیابی شرکت کنندگان.
مزیت های برنامه برای زنان اتیستیک:
– توانمندسازی شرکت کنندگان در بدست آوردن نقش های فعال برای افزایش دانش و نشان دادن ویژگی های مثبت زنان مبتلا به اتیسم در جامعه
– فراهم نمودن محیط حمایتی و مثبت از طریق برگزاری کارگاه ها برای به اشتراک گذاشتن داستان ها و استراتژی ها توسط شرکت کنندگان
– به اشتراک گذاشتن یافته ها، اضافه کردن و ایجاد منابع.
خروجی ها:
10 نفر از 12 زن انگلیسی که در طرح اتیسم صورتی مشارکت داشتند، در کارگاه های آموزشی شرکت کردند. آنها تجربیات خود را به اشتراک می گذارند و ما آنچه را که یاد میگیریم را به اطلاعات ساختاری و قابل دسترس تبدیل می کنیم.