بیماری طیف اوتیسم واگیردار نیست!

هشت چیزی که باعث ابتلا به اوتیسم نمی‏شود

به نظر می‏رسد که هر روز نکته جدیدی به عنوان دلایل احتمالی ابتلا به بیماری اوتیسم پیشنهاد می‏شود. از آنجایی که اطلاعات جامع بسیار کمی در مورد دلایل واقعی ابتلا به اوتیسم وجود دارد، گیر افتادن در هر نوع فرم رسانه ‏ای کار ساده‏ای است. آیا استفاده از آفت‏کش‏ ها، شامپو مخصوص سگ، ابرخطی هواپیما از دلایل ابتلا به اوتیسم باشند؟ این ها و بسیاری موارد دیگر از عوامل احتمالی موثر برای افزایش تشخیص موارد ابتلا به طیف اوتیسم پیشنهاد شده‏اند. حقیقت این است که ما حتی مطمئن نیستیم که تعداد افراد مبتلا به اوتیسم افزایش یافته است. تمام چیزی که می‏دانیم این است که از زمانی که معیارهای تشخیص این بیماری گسترش یافت، به همان میزان تعداد افرادی که دارای شرایط تشخیص به اوتیسم بودند نیز افزایش یافت. همچنین، با افزایش آگاهی عموم، تعداد تشخیص‏ ها نیز افزایش پیدا کرد. آیا این مطلب به این معنی است که تعداد افراد مبتلا به اوتیسم در مقایسه با ۲۰ یا ۳۰ سال گذشته بیشتر شده است؟ جواب مناسب “شاید” است.

عوامل بسیار اندکی وجود دارد که بدون تردید خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می‏دهد. عواملی از جمله وراثت، استفاده از داروهای خاص در دوران بارداری و برخی از انواع جهش‏ های ژنتیکی است که به دلایل ناشناخته‏ ای اتفاق می‏افتند. با این حال، این ها باعث توقف باورهای مردم به تئوری‏ های نادرست در مورد علل ایجاد اوتیسم نمی‏شود.

نظریه‏ های نادرست در مورد علل ابتلا به اوتیسم

در حالی که ما به درستی از دلایل ایجاد اوتیسم در افراد مبتلا به آن آگاهی نداریم، اما حداقل می‏دانیم که برخی از نظریه ‏های مطرح شده در مورد آن کاملا اشتباه است. در ادامه به برخی باورهای نادرست در مورد دلایل ابتلا به اوتیسم اشاره می‏شود:

۱- اوتیسم مسری نیست:

برخی از والدین در مورد ارتباط فرزندانشان با کودکان مبتلا به اوتیسم و خطر واگیردار بودن آن نگران هستند. اما اوتیسم بیماری قابل انتقال نیست، و نمی‏تواند از فرد مبتلا به سایر افراد از طریق ویروس، باکتری یا سایر روش‏ های انتقال (به غیر از وراثت) به دیگران سرایت کند. حتی در صورتیکه کودک شما به طور مداوم با کودک طیف اوتیسم در ارتباط باشد هم نمی‏تواند به اوتیسم مبتلا شود. ممکن است که نگران این مطلب باشید که کودک در حال رشد شما احتمال دارد که رفتار کودک اوتیسم را تقلید کند، اما هیچکس از طریق داشتن ارتباط فیزیکی با فرد دارای طیف اوتیسم به آن مبتلا نمی‏شود.

۲- گریه کودک منجر به ابتلا او به اوتیسم نمی‏شود:

گاهی والدین نگران این هستند که در صورتیکه به موقع کودک خود را در زمانی که گریه می‏کند آرام نکنند باعث ابتلا او به اوتیسم شود. جواب این است: خیر، ناآرامی‏ های کودک منجر به اوتیسم نمی‏شود. در حالیکه سوء‏استفاده از کودک مطمئنا باعث ایجاد مشکلات عاطفی نامرتبط با اوتیسم می‏شود، اجازه دادن به ادامه گریه کودک سوء‏استفاده محسوب نمی‏شود. در شرایطی خاص، ناراحتی‏ های شدید کودک می‏تواند نتیجه علائم همچنان شناخته نشده اوتیسم باشد. نوزادان دارای اوتیسم ممکن است به شکل غیر طبیعی به نور، بو، صدا و حساسیت‏ های فیزیکی باشد، بنابراین داشتن پوشک مرطوب برای کودک اوتیسم در مقایسه با کودک معمولی در حال رشد به مراتب ناراحت کننده ‏تر (آزاردهنده‏ تر) است. بهرحال، این غیر ممکن است که اوتیسم در نتیجه ناراحتی‏ های شدید (tantrums) یا عاطفی ایجاد شود.

۳- فقر غذایی باعث ابتلا به اوتیسم نمی‏شود:

بسیاری از والدین دارای فرزندان اوتیسم که از رژیم‏ های غذایی حاوی گلوتن و مواد بدون کازئین (و سایر رژیم‏ های غذایی خاص) استفاده کرده‏اند با نتایج خوبی مواجه شدند. و این بدان معنا نیست که آنها باعث ایجاد اوتیسم در فرزندانشان از طریق تغذیه آنها با گندم یا لبنیات (یا سیب‏زمینی سرخ شده و نوشیدنی‏ های گازدار) شده‏اند. تحقیقات نشان داده است که برخی از کودکان مبتلا به طیف اوتیسم دارای بیماری‏ های گوارشی هستند که می‏تواند باعث ایجاد ناراحتی در آنها شود، و رفع این مشکل به احتمال بسیار زیاد منجر به بهبود رفتار، توجه و روحیه کودک می‏شود. بنابراین، با وجود آنکه تغییر رژیم غذایی (در موارد کمی) باعث بهبود علائم اوتیسم در کودک مبتلا می‏شود، کمبود مواد غذایی باعث شکل‏گیری آن در افراد نمی‏شود.

۴- رفتار نامناسب والدین (والدین بد):

چند دهه قبل، برونو بتلهیم با تئوری خود مبنی بر اینکه اوتیسم در اثر بی‏ توجهی‏ های مادر شکل می‏گیرد حرفه پزشکی را به شکل بدی تحت تاثیر قرار داد. برونو بتلهیم در اشتباه بود، اما بهرحال یک نسل از والدین دارای فرزندان اوتیسم بخاطر ناتوانی فرزندان خود سرزنش می‏شدند. خوشبختانه، ما اینگونه سرزنش‏ های آزاردهنده را پشت سر گذاشتیم.

۵- تلویزیون کابلی باعث ایجاد بیماری اوتیسم نمی‏شود:

سال‏ها قبل، مطالعه‏ ای انجام شد که در آن ایده‏ای ارائه داده شد به این ترتیب که ممکن است بین افزایش همزمان محبوبیت تلویزیون و گستردگی بیماری اوتیسم ارتباطی وجود داشته باشد. هیچگونه شواهد و مدرکی که صحت این نظریه را اثبات کند که تماشای زیاد تلویزیون منجر به ابتلا به بیماری اوتیسم در کودک می‏شود. از طرف دیگر، اگر کودک شما به عنوان کودک اوتیسم تشخیص داده شد، ایجاد محدودیت در تماشای تلویزیون در جهت ایجاد فعالیت‏ های تعاملی بیشتر ایده مناسبی است. در حقیقت، محدود کردن زمان تماشای تلویزیون برای تمام افراد در همه گروه های سنی کاری مثبت ارزیابی شده است.

۶- استفاده از تلفن همراه از دلایل ایجاد اوتیسم نیست:

در طول سال‏ ها، رسانه ‏ها نظریه‏ هایی مبنی بر اینکه امواج الکترومغناطیس (ER) که توسط تلفن‏ های همراه و شبکه‏ های ارتباطی بی‏سیم ساطع می‏شوند از عوامل موثر در افزایش بیماری اوتیسم هستند. احتمال بسیار زیاد به این دلیل این ایده گسترش یافت که گستردگی تکنولوژی شبکه‏ های ارتباطی و افزایش تشخیص بیماری طیف اوتیسم در یک بازه زمانی اتفاق افتاد. تحقیقاتی در مورد اثر امواج الکترومغناطیس بر مغز وجود دارد، اما تاکنون هیچ دلیل معتبری در خصوص ارتباط این امواج و ابتلا به اوتیسم ارائه نشده است. بنابراین، یقینا استفاده والدین از تلفن همراه باعث ایجاد این بیماری در فرزندشان نمی‏شود.

۷- مشکلات خانوادگی ارتباطی با ابتلا به اوتیسم ندارد:

یکی از والدین اعتقاد داشت که پسرش به اوتیسم مبتلاست زیرا که دارای چندین خواهر و برادر است. همچنین افراد دیگری تصور می‏کنند طلاق، فوت یکی از اعضاء خانواده می‏تواند باعث ایجاد اوتیسم در کودک شود. این باوری کاملا نادرست است. کودکان می‏توانند با مسائلی مانند مرگ، طلاق و موارد دیگر کنار بیایند، با وجود آنکه تجربه این مسائل می‏تواند پیامدهای روانشناختی در کودکان ایجاد کند اما باعث بیماری اوتیسم نمی‏شوند. اگر کودکی منزوی یا ناراحت است، مطمئنا از اختلال رفتاری غیرمرتبط با اوتیسم رنج می‏برد که باید تشخیص و درمان شود.

۸- اسپنکینگ (نوعی تنبیه بدنی- ضربه به باسن کودک) منجر به اوتیسم نمی‏شود:

ضربه شدید به سر، کاهش اکسیژن و سایر آزارهای فیزیکی بدون تردید باعث ایجاد آسیب مغزی می‏شود. کودکانی که دچار آسیب‏ های مغزی شده ‏اند ممکن است رفتارهایی مشابه کودکان اوتیسم بروز دهند و حتی با اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شوند. در حالیکه تنبیه بدنی کودک (ضربه‏ های شدید به ناحیه باسن) روشی بحث برانگیز در پرورش کودک است، اما تاثیری در ابتلای کودک به اوتیسم ندارد.

نکته ‏ای از طرف سایت verywell

یافته‏ های اخیر نشان می‏دهد که مهم‏ترین عامل موثر در ابتلا به اوتیسم ژنتیک است. در برخی موارد، اوتیسم از طریق وراثت منتقل می‏شود، اما در موارد دیگر جهش ژنتیکی نقش دارد. این که شما در عمارت زندگی می‏کنید یا کلبه، از مواد غذایی ارگانیک گیاهی استفاده می‏کنید یا از غذاهایی بسته‏ بندی شده پاستا و پنیر، در زمان گریه کودک او را نوازش می‏کنید یا به گریه او بی ‏توجهی می‏کنید، کاملا غیر ممکن است که باعث ایجاد اوتیسم در فرزند شما شود. مطلب مهم‏تر این است که درمان کامل اوتیسم از طریق هر نوع رژیم غذایی یا دارویی کاملا غیر ممکن است. نکته آخر این است که فرزند شما اگر کودکی معمولی یا اوتیسم باشد فرقی ندارد، مهم‏ترین کاری که شما برای او می‏توانید انجام دهید عشق ورزیدن، حمایت کردن و کمک کردن به او برای رسیدن به تمام چیزهایی است که می‏تواند در زندگی بدست آورد است.

منبع : سایت verywellhealth