براي مشخص كردن شدت اختلال طيف اوتيسم بايد “ارتباط اجتماعي” و “رفتار محدود-تكراري” را به طور جداگانه طبقه بندي کرد.
ارتباط اجتماعي
سطح ١(خفيف): درمان‌جو در شروع كردن صحبت و گفتگو با ديگران مشكل دارد يا ممكن به نظر برسد كه، در مقايسه با اكثر مردم علاقه كمتري به صحبت كردن با ديگران دارد.
سطح ٢(متوسط): هم در ارتباط كلامي و هم در ارتباط غير كلامي نقص‌هاي قابل توجهي به چشم مي‌خورد.
سطح ٣(شديد): به پا پيش گذاشتن‌هاي ديگران پاسخ اندكي مي‌دهد و در نتيجه عملكرد درمان‌جو به شدت محدود مي‌شود. گفتار محدود است، شايد در حد فقط چند كلمه.
رفتارهاي محدود-تكراري
سطح ١(خفيف): تغيير باعث مي‌شود در حداقل يك زمينه‌ي فعاليتي بعضي مشكلات بروز كنند.
سطح ٢(متوسط): از مدت‌ها قبل مشخص شده است كه فرد در كنار آمدن با تغييرات مشكل دارد و در عملكرد فرد اختلال به وجود مي‌آورد.
سطح ٣(شديد): تغيير دادن به روتين فرد به طرز استثنايي دشوار است؛ همه‌ي زمينه‌هاي فعاليتي تحت تأثير اين انعطاف ناپذيري رفتاري قرار دارند.
