1-  وقتی اطراف فرزند من هستید، نیازی نیست احساس عجیبی داشته باشید. بله، شاید لازم باشد اندکی متفاوت با او رفتار کنید.

۲- کودکان اتیسم با هم متفاوت هستند.

۳- مردم فکر می‌کنند چون فرزند من شبیه هیچ فردی درطیف اتیسم نیست، پس دارای اتیسم نیست.

۴- این کودکان دوست داشتنی هستند، به عشق احتیاج دارند آن‌ها فوق العاده‌اند و خنده را بر لب کسانی که دوستشان دارند می‌آورند.

۵- اطلاعات در مورد یک کودک اتیسم هیچ مفهوم خاصی ندارد آن‌ها با هم بسیار متفاوت هستند لطفاً به من نگویید فرزندم با سایر کودکان طیف اتیسم متفاوت است !

۶- بعضی از کودکان با نیازهای ویژه باهوش، خلاق و متفکر هستند ممکن است این مساله درهمه‌ی زمان‌ها آشکارنباشد مغز آن‌ها متفاوت کار می‌کند .

۷- اگر فرزند من صداهای عجیب و غریب در می‌آورد، راحت باشید و به او نگاه کنید او این صداها را صرفاً به این علت که هیجان زده است در می‌آورد لطفاً با دهان باز از تعجب به او نگاه نکنید.

۸- اگر شما کودک من را در مغازه‌ی خواروبار فروشی مشاهده کنید، او ممکن است سرش را به جایی بکشد، گوشه‌ی لباسش را بجود و یا دورخودش بچرخد او مضطرب است، من او را سرزنش نمی‌کنم، پس لطفاً جوری به من نگاه نکنید که انگار باید این کار را انجام دهم او نمی‌تواند بدنش را کنترل کند اما سعی می‌کند تا حدی برآنچه از محیط دریافت می‌کند غلبه کند.

۹- برای افرادی که قضاوت می‌کنند و فکر می‌کنند من رفتارهای عجیب کودکم را نمی‌بینم: من به دنبال اندکی همدلی هستم، قضاوت نکنید، درک کنید که محیط اطرافش تاثیر زیادی بر او می‌گذارد.

۱۰- لطفا کودکان ما را همان گونه که ما کودک شما را می‌پذیریم، قبول کنید. این عادی است که کودکانمان متفاوت از آنچه شما انتظار دارید رفتار می‌کنند آن‌ها سرشار از احساسات، آرزو، عشق و قلبی لطیف هستند .

1. من در درجه اول و قبل از هر چیز یک کودک هستم و اتیسم بخشی از چیزی است که من هستم، نه همه‌ آن.

۲٫ درک من از محیط اطراف با شما متفاوت است. این بدین معناست که بسیاری از صداها، بوها، مزه‌ها، شکل ها، نورها و تماس‌های عادی که شما کاملا عادی و یا بی اهمیت است ممکن است برای من دردآور باشند.

۳٫ میان نمی‌خواهم (نمی‌خواهم انجام دهم) و نمی‌توانم (توانایی انجام ندارم) فرق بگذارید.

۴٫ من تفکری عینی دارم، یعنی همه جملات را تحت‌اللفظی می فهمم.

۵٫ به همه راه‌هایی که من تلاش می‌کنم که ارتباط برقرار کنم گوش داده و به آن ها توجه کنید.

۶٫ آنچه می گویم را تصویرسازی کنید! من ذهنی بصری دارم.

۷٫ به جای آنچه نمی‌توانم انجام دهم، بر آنچه می‌توانم انجام دهم تمرکز کنید.

۸٫ در تعاملات اجتماعی کمکم کنید.

۹٫ چیزهایی را که موجب پریشانی ام می‌شوند را شناسایی کنید.

۱۰٫ مرا بدون قید و شرط دوست داشته باشید.