اتیسم یک اختلال عصبی- رشدی است. بخش های مختلف مغز در افراد دارای اتیسم در همکاری با یکدیگر دچار مشکل می‌شوند.

این اختلال یکی از انواع اختلالات دوران کودکی است. اختلالی که رشد و گسترش مهارت های اجتماعی و ارتباطی فرد را مختل می کند. اتیسم در سه سال اول زندگی بروز میکند و مادام العمر است، شاخصه اصلی آن نقص در ارتباط و تعامات اجتماعی و بروز رفتار های کلیشه ای و خزانه رفتاری، حرکتی و … محدود می باشد. این اختلال، اختلالی پیچیده و وخیم است که مشکلات زیادی را برای رشد کودک در حیطه های مختلف رشد(شناختی، اجتماعی، عاطفی و …) ایجاد می کند و کودک و خانواده را دچار انواع چالش ها می کند.

اتیسم بر روی درک افراد از دنیا وتعاملاتشان با افراد اثر می گذارد. افراد دارای اتیسم، دنیا را متفاوت تر از بقیه می بینند، می شنوند و حس می کنند . اتیسم بیماری نیست و درمان قطعی و دارویی نیز ندارد، اما با توانبخشی فرد دارای اتیسم می تواند مهارت کسب کرده و زندگی مستقلی داشته باشد و همچنین نبوغ خاصی را از خود نشان می دهد. اتیسم شرایطی به صورت طیف بوده که از شدید تا خفیف متغیر است.