گوش دادن(بخش اول)

پشت فرمان ماشین در یک اتوبان نیمه شلوغ نشسته اید و منتظر هستید تا آهنگ بعدی که آهنگ مورد علاقه تون هست برسه…

• حرکت سریع ماشین ها و جابجایی ماشین ها در مقابل چشم هاتون و سبقت و کلاچ و ترمزهای پیاپی…
• گشتن دنبال خطوطی که ترافیک کمتری دارد با چشم هاتون…
• نگاه کردن متوالی به تابلو های متعدد با چشم هاتون…
• ناگهان به خودتون می آیید و متوجه می شوید که آهنگ مورد علاقه تون گذشته است و شما اصلا متوجه نشده اید…
• آیا در این شرایط باید استنباط کرد که شما مشکل شنوایی دارید؟ خیر، شما فقط توجه شنیداری را برای مدتی چند دقیقه ای به علت مشغول بودن چشم هاتون به فعالیت از دست داده اید…
• حال تصور کنید اگر از روز اول زندگی تون به همین شکل چند دقیقه ای زندگی کرده باشید، توانمندی های گوش کردن شما چقدر پیشرفت کرده؟ اصلا بلد هستین که گوش کنین؟
• من از اول زندگیم خوب گوش نکردم…
• نه اینکه نتونم گوش کنم، یاد نگرفتم خوب گوش کنم…
• به من خوب گوش کردن رو یاد بدین…

محمد بهمنی – آسیب شناس گفتار و زبان