ارتباط بیانی و اتیسم

زبان باز نکردن و یا رشد زبانی غیر عادی شاید اولین نشانه ای است که والدین کودک را به رفتن نزد متخصصان ترغیب می کند. تا سن سه سالگی بیشتر کودکان مراحل اولیه و طبیعی رشد زبان را با موفقیت پشت سر گذاشته اند در دوران کودکی اولیه، یک کودک نوپای عادی کلمات را می گوید و به سمت کسی که اسمش را صدا می‌کند برمی گردد. کودک نشان می دهد که چه چیزی را می خواهد و اگر چیزی را نخواهد به صراحت “نه” می گوید. بعضی از کودکان دارای اتیسم، اولین مراحل رشد زبان که غان و غون کردن یا ور ور کردن است را به خوبی طی می کنند اما پس از مدتی همان مقدار توانایی را هم از دست می دهند. تعدادی دیگر از این کودکان ممکن است تا ۵ یا حتی ۹ سالگی زبان باز نکنند. برخی پژوهشگران معتقدند که بعضی از کودکان دارای این اختلال ممکن است هرگز صحبت نکنند.

براساس مطالعات انجام شده، بسیاری از کودکانی که تشخیص اتیسم می گیرند ممکن است تا پیش از دو سالگی حتی اصوات را نیز ادا نکنند و اگر هم قادر به این کار باشند ممکن است کلمات یا دستور زبان آن کلمات را درست ادا نکنند. آن ها همچنین قادر نیستند که اصولاً صحبت خود را تمام کنند و اغلب در درک معنایی کلمات مجازی شکست می خورند. برای مثال آنها می دانند که کلمه چکش به چه چیزی دلالت دارد اما نمی دانند که واژه عشق به چه مفهومی اشاره می کند. ممکن است بعضی از این کودکان دایره لغات گسترده و غیرعادی داشته باشند، اما همین کودکان در شروع، ادامه و یا خاتمه دادن به یک مکالمه دچار مشکلاتی هستند.