اندی وارهول (Andy Warhol) متولد ۶ اوت ۱۹۲۸ در ایالت پیتسبرگ پنسیلوانیا در کشور آمریکا است. او سومین فرزند خانواده ای مهاجر از کشور اسلواکیاست. پدرش کارگر ساختمان بود و مادرش نیز گلدوزی می کرد. وارهول با تشویق والدینش توانست به تحصیل و آموزش در حوزه هنر بپردازد و با توجه به جو اجتماعی آن زمان خیلی سریع توانست راهی را که هنرمندانی نظیر مارسل دوشان و دادائیست‌ها در هنر شروع کرده بودند به یک نقطه عطف درخشان برساند. با وجود این که سبک پاپ آرت اندی وارهول تقریبا ضد ارزش های هنری آکادمیک بود باز هم او توانست در کنار تمام مخالفت ها محبوبیت عام زیادی را نیز کسب نماید. به این ترتیب طولی نکشید که او به یکی از جنجالی‌ترین شخصیت های هنری مبدل شد.
امروزه سبک اندی وارهول یعنی پارت آرت به معنای نوعی نقاشی است که مبنای آن تکثیر تصویر اقلام روزمره است و در سراسر جهان شناخته شده است. در حال حاضر بزرگ‌ترین موزه دنیا در پیتسبرگ پنسیلوانیا به این هنرمند اختصاص دارد. اندی وارهول در طی دوران زندگی خود، پرتره های زیادی را از چهره های مشهور سیاسی، سینمایی، موسیقی و غیره تولید کرده است که امروزه آنها از با ارزش ترین و گران‌‌ترین آثار هنری محسوب می‌شوند. وارهول در سال های ۱۹۶۰ با اجاره یک کارخانه کلاه سازی در نیویورک و تبدیل آن به یک استودیو، ویژگی منحصربه فردی اثر هنری را از بین برده و به تولید آثار هنری در مقیاس انبوه پرداخت. در همین زمان محصولا معروف آمریکایی نظیر قوطی های سوپ کمپبل و بطری کوکاکولا توسط این هنرمتد نقاشی شد. وارهول برای اولین بار ۳۲ عدد طرح از یک قوطی سوپ کمپبل را به نمایش گذاشت که تمامی آن ها به طور همزمان در کنار هم به دیوار آویخته شده بودند. دلیل انتخاب ۳۲ عدد طرح نیز تعداد ۳۲ عدد کنسرو گوناگون با انواع طعم های مختلف در شرکت کنسروسازی کمپل بود.
وارهول اندیشه هایی بسیار آوانگارد داشت. یکی از نوشته های معروف او در کتاب فلسفه اندی وارهول به نکته جالبی اشاره دارد، او در این کتاب نوشته است “چیز شگفت‌انگیز درباره آمریکا این است که سنتی را آغاز کرده که در آن ثروتمندترین مشتریان دقیقاً همان چیزی را می‌خرند که فقیرترینشان می‌خرند. شما می‌توانید کوکاکولا را در تلویزیون ببینید و می‌دانید که رئیس‌جمهور کوکاکولا می‌خورد، الیزابت تیلور کوکاکولا می‌خورد، و فکر کنید، شما هم می‌توانید کوکاکولا بخورید. کوکا همان کوکاست و با هیچ مقداری از پول نمی‌توانید کوکایی بهتر از آنچه داشته باشید که یک ولگرد در گوشه‌ای می‌خورد. همه کوکاها یکسان هستند و همه آنها خوب. این را الیزابت تایلور می‌داند، رئیس‌جمهور می‌داند، ولگرد می‌داند و شما هم می‌دانید.”
حضور وارهول در تلویزیون نیز مربوط به دهه هشتاد است. او برنامه های تلویزیون اندی وارهول و همچنین ۱۵ دقیقه‌ی اندی وارهول در ام.تی.وی را میزبانی کرد. او در حال حاضر به عنوان یک نویسنده، هنرمند، عکاس و فیلم‌ساز پیشتاز آمریکایی و شناخته شده ترین چهره سبک پاپ آرت مشهور است. از ویژگی های بارز سبک هنری وارهول تکرار است. او برای به نمایش گذاشتن تصویرهای زندگی انسان مدرن ، از چاپ سیلک برای تکرار مکانیکی موضوعاتش و حذف احساسات شخصی هنرمند استفاده کرده است.
در واقع وارهول توانسته بود به گونه ای کاملا شجاعانه و با صراحت تمام حقیقت جهان و انسان را به هنر پیوند بزند و از این طریق بخشی از حواشی و هاله تقدسی را که هنوز در اطراف هنر دیده می شد، بپراکند. وارهول در ۲۲ فوریه ۱۹۸۷ در نیویورک درگذشت و همان جا به خاک سپرده شد.
کارشناسانی مانند جودی گولد، مدیر مرکز پیشگام تشخیص اوتیسم در بریتانیا، اصرار دارند که اندی وارهول قطعا مبتلا به اوتیسم بوده‌است. گذشته از این، بسیاری از آثار این هنرمند بر تکرار تمرکز دارد، چیزی که در افراد مبتلا به اوتیسم معمولا شایع است. وارهول در مصاحبه‌ها، تقریبا همیشه به سوالات پاسخ‌های کوتاه و تک کلمه‌ای می‌داد. شواهدی وجود دارد که او دچار اختلال کلامی بوده‌است که در میان کسانی که مبتلا به اوتیسم هستند بسیار رایج است.
