بازی در کودکان اتیسم

رندال معتقد است که بازی جزئی مهم در آموزش اطفال است. به زعم وی محرومیت از بازی به شدت تاثیر گذار بوده و موجب تاخیر در رشد اجتماعی کودکان می‌شود. اما به نظر می رسد که به واقع بازی پایه و اساس اولین روابط اجتماعی باشد. در طی بازی می آموزیم که با دیگران به نحو مطلوب ارتباط برقرار کنیم، تجارب مختلف کسب کنیم و در افکار و تمایلات خود منعطف باشیم. باید توجه داشت که کودکان اوتیسم در مقایسه با دیگران از رشد اجتماعی کمتری نیز بهره می برند. محور این نگرش بر این موضوع استوار است که رشد اجتماعی کودکان ناشی از اثر متقابل سطح شناختی و طرح های ذهنی آنان با تجربه های محیطی است. لذا در این قبیل کودکان مشکلات رشد اجتماعی همواره وجود خواهد داشت. یکی از مهمترین اهداف در آموزش و پرورش کودکان اوتیسم، سازگاری اجتماعی، برقراری روابط مفید و موثر با دیگران و پذیرش مسئولیت های اجتماعی در مهارت هایی که بیشتر در زمینه خودیاری است، می باشد. بازی می تواند موجب تقویت فرایند سازگاری با اجتماع و جامعه در کودکان اوتیسم گردد. این بازی ها باید به طور مستقیم یا غیر مستقیم بر روی مسائل عاطفی یا جسمی و بر اساس نوع اختلال موجود، برنامه ریزی و اجرا گردد.

معرفی تعدادی از بازی های موثر برای کودکان اوتیسم

قایم موشک

پرتاب توپ به هوا

جمع کردن توپ با آهنگ

پریدن از روی کمر دیگران

شوت  کردن توپ  برای هم

عمو زنجیر باف و آسیاب بچرخ

گذاشتن توپ بین دو پا و پریدن

چرخیدن و نشستن با موسیقی