زمانی که اوتیسم هیچ علت شناخته شده ای ندارد!

با اینکه اوتیسم یکی از اختلالات شایع موجود است، علت بروز آن هنوز مشخص نیست. واقعیت این است که تنها ۱۵ الی ۱۷ درصد از موارد به خاطر منبع شناخته شده و واضحی رخ می دهند. محققان بر این باورند که ارتباط ژنتیکی قوی برای اتیسم وجود دارد و محرک های زیست محیطی هست که باعث می شود فرد نشانه های خاصی را از خود بروز دهد. با اینحال برای هر فردی، ماهیت دقیق محرک های زیست محیطی و ژنتیکی ناشناخته است.

زمانی که منبع اوتیسم شناخته شده است به آن اوتیسم ثانویه (secondary autism) می گویند.

زمانی که منشا اوتیسم شناخته شده نیست به آن اوتیسم ایدیوپاتیک (idiopathic autism) می گویند.

 علل شناخته شده و شناخته نشده اوتیسم:

با اینکه ده ها علت برای اوتیسم وجود دارد بیشترشان اختلالات ژنتیکی نادر یا قرار گرفتن والدین در معرض مواد خاصی هستند. در نتیجه تقریبا ۸۵ درصد از اوتیسم ها علت شناخته شده ای ندارند. به عبارت دیگر  در اکثر موارد:

• کودکی که با اوتیسم به دنیا می آید والدینش چنین اختلالی نداشته اند.
• اوتیسم بخش شناخته شده ای از سابقه خانوادگی کودک نیست.
• کودک زودتر از موعد به دنیا نیامده است.
• والدین زیر ۳۵ سال سن داشتند.
• تست ها و ازمایش های مختلف ناهنجای های ژنتیکی که باعث اوتیسم شود را شناسایی نکرده است.
• مادر در معرض دارو  نبود یا داروی خاصی مصرف نکرده بود که خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد.

وراثت، ژنتیک و خطر ابتلا به اوتیسم:

 وراثت نقشی در اوتیسم دارد. اگر یکی از بچه های شما با اختلال اوتیسم شناسایی شود احتمال ابتلای کودک بعدی به اوتیسم افزایش پیدا می کند. زمانی که می خواهید بچه دار شوید این موضوع را مدنظر داشته باشید. بر اساس گفته های متخصصان، خطر اینکه برادر یا خواهر فردی که اوتیسمی با علت ناشناخته دارد به اوتیسم مبتلا شود حدود ۴ درصد است ، به علاوه ۴ الی ۶ درصد خطر ابتلا برای شرایط خفیف تری که در برگیرنده نشانه های رفتاری، زبانی یا اجتماعی است. براداران بیشتر در معرض ابتلا به اوتیسم هستند و به علاوه ۷ درصد ریسک بیشتر برای اوتیسم خفیف تر که ممکن است بروز کند.

خطر ابتلای خواهران به اوتیسم تنها ۱ الی ۲ درصد است. با اینکه همه ما می دانیم وراثت در ابتلای افراد به اوتیسم نقش دارد اما هنوز چرایی و چگونگی دقیق آن را نمی دانیم. ده ها ژن در اوتیسم درگیر هستند و تحقیق بر روی این موضوع ادامه دارد. تست ژنتیکی خاصی برای تعیین این موضوع وجود ندارد. جهش ژنتیکی هم می تواند باعث ابتلای افراد به اوتیسم شود. جهش ژنتیکی می تواند به دلایل مختلفی بروز دهد و به ژنتیک والدین مرتبط باشد یا نباشد.

جهش ژنتیکی به طور مکرر رخ می دهد اما همیشه به چالش های فیزیکی یا توسعه ای نمی انجامد. از انجایی که ما درباره جنبه ژنتیکی اوتیسم اطلاعات زیادی نداریم  نمی توانیم خط مستقیمی بین ژن خاص و خطر ابتلای افراد به اوتیسم ترسیم کنیم.

نظریه های مرتبط با خطرات زیست محیطی:

نظریه های مختلفی درباره قرار گرفتن افراد در معرض برخی از مسائل زیست محیطی و ارتباط آن با اوتیسم وجود دارد. با این همه، افزایش تشخیص با افزایش در تغییرات زیست محیطی همراه بوده است. واقعیت این است که تشخیص اوتیسم به همان سرعتی که استفاده از موارد زیر افزایش یافته، بیشتر شده است:

• استفاده از گوشی های همراه
• قرار گرفتن در معرض امواج سونوگرافی برای بررسی رشد چنین
• تلویزیون ها
• بازی های ویدئویی
• آگاهی از تغییرات آب و هوایی
• استفاده از داروها و شامپوهای خاص برای حیوانات خانگی
• تعداد واکسن هایی که به کودکان کم سن و سال داده می شود
• تمایل به مصرف غذاهای طبیعی
• حساسیت به گلوتن و بادام زمینی
• شیوع بیمای لایم

آیا این تغییرات می تواند به ۸۵ درصد اوتیسم منجر شود؟ برخی از افراد هستند که بر این باورند پاسخ به چنین سوالی مثبت است و بیشترشان تنها یک یا دو مورد از  مسائل بالا را به عنوان علت اصلی اوتیسم می شناسند.  با اینحال واقعیت این است که اوتیسم در افراد مختلف خود را به شیوه های مختلفی بروز می دهد. این موضوع نشان دهنده وسعت علل و نشانه های موجود است.

سخن نهایی:

واقعیت این است که برای بیشتر والدین اوتیسمی هیچ پاسخ واضحی برای اینکه چرا کودک من به اوتیسم مبتلا شده وجود ندارد. این موضوع اگرچه می تواند خسته کننده باشد اما خبر خوب این است که  علل بروز چنین شرایطی زمانی که صحبت از درمان و بهبود آینده کودک به میان می آید زیاد مهم نخواهد بود. چه کودک شما به خاطر مشکلات ژنتیکی به اوتیسم مبتلا شده باشد یا وراثت و جهش، درمان های یکسانی هست که می تواند برایش مفید باشد. به جای اینکه زمان و هزینه خود را صرف یافتن علت ها کنیم بهتر است زمان، انرژی و هزینه مان را صرف بهبود زندگی کودکان اوتیسمی کنیم و از پتانسیل هایشان بهره ببریم.