قلب نوشته ای از داوطلبین خالص انجمن اتیسم ایران

امروز روز جهاني منِ

خيلي ها درباره من و مشكلم چيزي نميدونن
منی که برای ارتباط برقرار کردن
برای تخلیه هیجان بال میزنم .
وقتي ميرم رستوران يا پارك با نگاهاشون مامان و بابامو آزار ميدن .
مني كه ميتونم خيلي پيشرفت كنم و مثل همه ي بچه هاي ديگه به جاهاي خوبي برسم ولي به خاطر شرايطم و اينكه جامعه هنوز من رو خيلي خوب درك نميكنه از چيزهای زیادی محرومم
ولي شماها ، شماهايي كه مثل فرشته ها اومدين توي زندگي من و دوستاي من ، بدون هيچ چشم داشتي باهامون مهربون بودين ، مواظبمون بودين ، دستمون رو گرفتین ، باهامون خندیدین ،

باهامون گریه کردین ،باهامون کودک شدین و ميون اين همه دلهره و اضطراب و ناسازگاری كه دنيا باهامون داره ، شما با قلب پاكتون لبخند رو روي لباي من ، مامان و بابام آوردين .
اگه ميتونستم همه ي احساسي كه دارم رو به زبون بيارم ، اون وقت بهتون ميگفتم كه چقدر دوستون دارم
از من نپرسید چندتا دوستتون دارم
چون تا نداره …..

هفته ملی کودک

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

شش + یازده =