قلب نوشته ای از داوطلبین خالص انجمن اتیسم ایران

امروز روز جهاني منِ

خيلي ها درباره من و مشكلم چيزي نميدونن
منی که برای ارتباط برقرار کردن
برای تخلیه هیجان بال میزنم .
وقتي ميرم رستوران يا پارك با نگاهاشون مامان و بابامو آزار ميدن .
مني كه ميتونم خيلي پيشرفت كنم و مثل همه ي بچه هاي ديگه به جاهاي خوبي برسم ولي به خاطر شرايطم و اينكه جامعه هنوز من رو خيلي خوب درك نميكنه از چيزهای زیادی محرومم
ولي شماها ، شماهايي كه مثل فرشته ها اومدين توي زندگي من و دوستاي من ، بدون هيچ چشم داشتي باهامون مهربون بودين ، مواظبمون بودين ، دستمون رو گرفتین ، باهامون خندیدین ،

باهامون گریه کردین ،باهامون کودک شدین و ميون اين همه دلهره و اضطراب و ناسازگاری كه دنيا باهامون داره ، شما با قلب پاكتون لبخند رو روي لباي من ، مامان و بابام آوردين .
اگه ميتونستم همه ي احساسي كه دارم رو به زبون بيارم ، اون وقت بهتون ميگفتم كه چقدر دوستون دارم
از من نپرسید چندتا دوستتون دارم
چون تا نداره …..

هفته ملی کودک