خانواده اتیسم دونده همیشگی است،مسیری را می‌دود که سال‌هاست شروع شده و حتی مجال استراحت نیست.
این مسیر تمام نمی‌شود، ادامه دارد. خانواده گاهی خسته می‌شود، می‌خواهد بنشیند تا ادامه دهد اما نباید زمان طلایی را از دست دهد. بلند می‌شود می‌دود و ادامه می‌دهد. می‌دود تا قطره‌قطره ذره‌ذره پیشرفت فرزندش را ببیند.
روز پایانی ماه جهانی فرصتی شد تا به افتخار دوندگان همیشگی، به افتخار پدران و مادران فداکار اتیسم «هم‌مسیر اتیسم» شویم.
