یکی از مشکلات مشترک بین همه ی کودکان دارای اتیسم دشواری در سازماندهی لوازم، اسباب و وسایل است. اگر این سازماندهی به خوبی انجام نگیرد، اطلاعات مهم دیداری به هم می ریزند، وسایل باهم قاطی می شوند و در نتیجه بازی به شکست می انجامد. سازمان بخشی از وسایل برای موفقیت تعامل ضروری است.
شفاف سازی این که کدام اجزا به یکدیگر تعلق دارند، چگونه باید استفاده شوند و بازی کجا آغاز و در کجا پایان می یابد، روش خوبی برای سازمان بخشی اجزا یا اسباب بازی هست.
اسباب بازی ها درمکان خاصی قرار داده می شوند. این مکان می تواند یک قفسه کتاب، یک میز یا چرخ دستی باشد. وسایل هر بازی در یک جعبه قرار داده می شود یا به شکلی دیگر، به طرزی قابل تشخیص تفکیک می شوند.
ممکن است در هر بازی نشان دادن این که وسایل کجا قرار بگیرند، ضروری باشد. برای مثال، جعبه های کوچک در بازی کارت ها می توانند نشانگر این باشند که هر دسته کارت کجا گذاشته می شود. این ممکن است امری جزئی به نظرآید، ولی دانستن این که هر فرد چند دست کارت دراختیار دارد، مهم است. بدون این جعبه های کوچک، دسته های کارت با دسته اصلی یا دسته های دیگران قاطی می شود.
علاوه براین، سازمان دهی روشن، انطباق وسایل و وجود نظم وترتیب، لذتی انکار ناپذیر به بازی می افزاید که شاید ما کاملا متوجه ی آن نشویم اما برای کودکان دارای اتیسم بسیار با اهمیت است.
مرکز پیشگیری و درمان اتیسم
