کاربرد پذیرش و تعهد درمانی در حمایت از والدین کودکان دارای اتیسم

اتیسم اختلالی ناتوان کننده است که نه تنها کودکان، بلکه والدینشان هم از آن رنج می برند. والدین کودکان دارای اتیسم سطوح بالایی از استرس مزمن را تجربه می کنند. حتی به مراتب بیشتر از والدینی که کودکان مبتلا به سندروم داون و یا مشکلات روان شناختی دارند.

احساسات والد گونه ای که در پی اتیسم ایجاد می شود می تواند برای هر کسی یک چالش باشد. والدین تمایل به احساس مسئولیت دارند و به خاطر شرایط  کودکانشان خودشان را سرزنش می کنند. احساس گناه، شرمندگی، خشم و حتی آسیب دیدگی می کنند و خودشان را نسبت به والدینشان به خاطر درک مسئولیت پذیریشان سرزنش می کنند. مادران کودکان دارای اتیسم اغلب بیش از مادرانی که کودکان بدون اختلال یا با اختلال سندروم داون دارند، احساس ترس، اضطراب و تنش می کنند. و هر دو والد درباره آینده تمایل به خستگی و بدبینی دارند. با توجه به مشاهدات، جای تعجب ندارد که این والدین نمرات بالایی در اختلال افسردگی و اضطراب دارند. بیشتر محققان احساس میکنند که، این عامل آسیب شناسی به طور عمده دومین عامل یا واکنشی به استرس هست و در واقع یک نوع انطباق ناهنجار است دربرابر آنچه که این کودکان درخواست می کنند.

حیطه درمان ها برای والدین کودکان دارای اتیسم امروزه کمی  متفاوت است به نسبت آنچه که ۲۰ سال پیش ارائه می شد. مورد رایجی که همه این استراتژی های درمانی و مداخلات بر آن متمرکز شده اند، حتی مستقیما یا غیر مستقیم، بحث اختلال تحولی کودک هست. به عبارت دیگر، نیازهای روان شناختی والدین به طور گسترده ای نادیده گرفته شده. برای مثال، با وجود این که آموزش والدین گسترده هست اما، تمرکز در این آموزش بر مدیریت کودک دارای اتیسم می باشد، گروهی از کوشش هایی که انجام شده برای مشخص کردن نیازهای کودکان دارای اتیسم، به لحاظ روش شناختی ضعیف اند، و دو عدد از این دیدگاه ها  کمی بیشتر از آموزش مهارت های والدگری گویا هستند.

پذیرش و تعهد درمانی به نظر می رسد که یک برنامه خاص و مناسب برای این دسته از والدین که با موقعیت های روان شناسی مواجه شده اند، می باشد. افکار و احساسات دشواری که این دسته از والدین با ان ها مواجه هستند، در برابر چالش های بی امانی  که این کودکان ارائه می دهند، ضرورتا اغراق شده و یا نادرست و افراطی نیست. به عنوان یک خواننده، مطلبی در سال۱۹۹۳ نوشته شده، بر این مبنا که والدین اغلب شناخت سنتی و استراتژی های تغییر احساس را به صورت غیر معتبر تجربه می کنند. پذیرش، خود را  به عنوان یک دیدگاه خاص مرتبط دیگر معرفی می کند، چرا که خیلی از مشکلات این کودکان بعید است که تغییر کند،حداقل به سرعت!

بیشتر از این که  ACT مفهوم افکار و احساسات دشوار را به چالش بکشد، بر پذیرش احساسات نامطلوب، خنثی بودن ناشی از افکار دشوار، وضوح شخصیت مراجع بر اساس ارزش ها و اهداف مربوط و بر بهبود تاثیرپذیری مراجع در حرکت به سمت آن ارزش ها و اهداف، تاکید می کند. این مجموعه از اهداف به نظر می رسد که برای استرس های والدینی که در اثر کودکان با اختلال ایجاد شده است، مناسب می باشد.

ACT به صورت موفقیت آمیزی برای درمان انواع خاصی از مشکلات روان شناختی، شامل: اضطراب و استرس، درد، مصرف مواد، افسردگی و سوختگی استفاده شده است.

 مترجم : صدف کیهانی