چارلز داروین (۱۸۸۲-۱۸۰۹)

چارلز داروین (Charles Robert Darwin) پنجمین فرزند یک خانواده ثروتمند و اصیل انگلیسی مسیحی یونیتارین با نام داروین بود و در تاریخ ۱۲ فوریه سال ۱۸۰۹ در کشور انگلستان به دنیا آمد. چارلز داروین در هشت سالگی و حتی پیش از این که به مدرسه برود علاقه مند به تاریخ طبیعی و علوم زیستی بود و مطالب مربوط به این موضوع را جمع آوری می کرد.

او به تشویق پدرش که در آن زمان دکتر مطرحی بود در سال ۱۸۲۵ به همراه برادرش اراسموس برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی به دانشگاه ادینبرو؛ یکی از بهترین دانشگاه های پزشکی انگلستان رفت، ولی به خشونت عملیات جراحی علاقه ای نشان نداد و به این ترتیب آموختن پزشکی را ناتمام گذاشت و به کار تاکسیدرمی در جنگل‌های بارانی آمریکای جنوبی در کنار یک برده سیاه پوست آزاد شده به نام جان ادمونستن پرداخت. بعد از آن داروین برای ادامه تحصیل در دانشگاه ولی این بار در رشته مورد علاقه اش یعنی تاریخ طبیعی اقدام کرد. در دانشکده ای که او مشغول به تحصیل شد گروهی از دانشجویان رادیکال دموکرات با دیدگاه ‌های ماتریالیستی، در مورد مفاهیم مذهبی رایج در آن زمان بحث و گفتگو می کردند.

داروین در پژوهش هایی با موضوع چرخه زندگی بی‌ مهرگان دریایی به رابرت ادموند گرانت کمک شایانی کرد. او همچنین در ادامه فعالیت هایش به کلکسیون موزه دانشگاه که در آن زمان یکی از بزرگترین موزه‌ های اروپا به شمار می رفت  نیز کمک می‌کرد. او علاقه خاصی به جمع آوری سوسک داشت و این کار را بسیار مشتاقانه دنبال می کرد تا جایی که برخی از یافته های او در کتابی با عنوان نقاشی ‌هایی از حشرات بریتانیا اثر جیمز فرانسیس استفنز به چاپ رسید.

داروین در دورانی از زندگی خود بار دیگر با روحانیون طبیعت‌گرای برجسته ای که کار علمی را به عنوان الهیات طبیعی مذهبی می دانستند ملاقات کرد و به این ترتیب دوست نزدیک و دنباله‌رو پروفسور گیاه‌شناسی با نام جان استیونز هنسلو شد به طوری که دانشجویان او را به عنوان مردی که با هنسلو قدم می‌زند می شناختند. داروین کتاب های زیادی را در مورد موضوع مورد علاقه اش مطالعه کرد از این کتاب ها می توان به الهیات طبیعی و یا مدارک وجود خدا و صفات او اثر ویلیام پیلی، مباحثی مقدماتی در مورد مطالعه فلسفه طبیعی، اثر جان هرشل و کتاب روایت شخصی سفرهای علمی اثر الکساندر فون هومبولت اشاره کرد.

سرانجام داروین در سن 22 سالگی با کشتی بیگل سفری به دور دنیا را تجربه کرد و در این سفر 5 ساله خود توانست از کشورهای مختلفی در آمریکای جنوبی، استرالیا و جنوب آفریقا دیدن کند و گیاهان و جانوران زیادی را مورد مطالعه قرار دهد. به این ترتیب توانست بر اساس مطالعات و مشاهداتش در طول این سفر به نظریه تکامل، انتخاب طبیعی و تغییر تدریجی گونه ها دست یابد و کتابی را با نام منشا گونه‌ها به چاپ برساند. البته باید گفت داروین درک از تمامی این موضوعات را تنها در این سفر به دست نیاورد بلکه با ادامه تحقیقات و مطالعاتش توانست دانسته های خود را تکمیل نماید.

نظریه داروین بیان کننده این مسئله است که همه موجودات زنده ظاهرکنونی خود را به مرور زمان و در اثر تکامل نسل های قبلی خود به دست آورده اند. علاوه بر این نظریه او توضیح می داد که تنها موجوداتی که توانسته اند در طول زمان با شرایط محیط سازگار شوند زنده مانده اند. در حال حاضر نیز چارلز داروین برای مطرح کردن این نظریه که تمام گونه‌ها دارای اجداد مشترکی هستند، معروف است و به همین خاطر او را پدر علم تکامل می نامند.

استاد دانشگاه ترینیتی پروفسور مایکل فیتز جرالد، یکی از روانپزشکان برجسته، پژوهشی را در رابطه با چارلز داروین انجام داده است و با توجه با نکات به دست آورده نشان می دهد که داروین نیز از اختلالات طیف اوتیسم رنج می برده است. بر اساس اظهارات فیتز جرالد، داروین یک کودک بسیار آرام، تنها و انزواطلب بوده و حتی زمانی که بزرگ شد، تا آن جایی که می توانسته از تعامل با دیگران اجتناب می کرده است.

قابل توجه است که برای ارتباط با دیگران بیشتر از نوشتن نامه به جای ارتباط چهره به چهره و رو در رو استفاده می کرده است. در واقع نوشتن نامه را در ارتباطات خود با دیگران ترجیح می داده است. این ویژگی رفتاری نیز از جمله راهکارهایی است که فرد مبتلا به اختلالات اوتیسم، آن را در برابر صحبت کردن مستقیم انتخاب می کند. داروین چیزهای بسیاری را جمع آوری می کرده است، نسبت به شیمی و مکانیک نیز کنجکاوی نشان می داده است. او یک متفکر بصری بوده و این توجه خاص و ثابت، نسبت به موضوعات و اشیاء خاص، یکی دیگر از ویژگی های افرادی است که به اوتیسم مبتلا هستند. او همانند بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم که به خیال پردازی و تجسم هر چیز می پردازند، یک متفکر تجمسی بوده است. بر اساس توصیف فیتز جرالد، داروین مردی نسبتا وسواسی و تشریفاتی بوده است. در جمع بندی این رفتارها می توان به این نتیجه رسید که به احتمال قوی داروین دچار نوعی از اختلالات اوتیسم بوده است.