آلبرت انیشتین (1955-1879)

آلبرت انیشتین (Albert Einstein) متولد 14 مارس ۱۸۷۹ در کشور آلمان است. وی در دوران ابتدائی علاقه زیادی به تعالیم کاتولیک داشت و از این رو به دروس مربوط به شرعیات و قوانین مذهبی کاتولیک بسیار مسلط بود. ذوق هنری آلبرت نیز چنان قوی بود که در پنج سالگی، با دیدن خاصیت اسرار آمیز عقربه مغناطیسی قطب نمای جیبی پدرش بسیار تحت تاثیر قرار می گرفت.

آلبرت در سنین کودکی و نوجوانی به مطالعه در مورد جهان بسیار علاقه مند بود و با خواندن کتاب هندسه اقلیدس نیز توانست یک روش ابداعی برای حل مسائل دیفرانسیل و انتگرال پیدا نماید. از آنجایی که ریاضیات و فیزیک انیشتین بسیار عالی بود ولی درعلوم طبیعی و بخش ادبیات اطلاعات وسیعی نداشت، او در آزمون ورودی انستیتو تکنولوژی فدرال سوئیس که امروزه به ای‌تی‌اچ‌ زوریخ (ETHZ) شهرت دارد نتوانست امتیاز لازم را کسب نماید و همین امر مانع از قبولی وی شد. بعد از آن انیشتین به مطالعه تئوری الکترومغناطیس مشغول شد و بعد از فارغ‌التحصیل شدن در این رشته به خاطر این که نتوانست شغل دانشگاهی پیدا کند در یکی از دفاتر ثبت اختراع در سوئیس استخدام گردید.

شهرت و اعتبار انیشتین از زمانی آغاز شد که او توانست دو نظریه نسبیت خاص در سال 1905 و نسبیت عام در سال 1915 را به انتشار برساند و از آن زمان برای تدریس و تحقیق در دانشگاه های معتبر دنیا دعوت نامه دریافت کرد. او تا سال ۱۹۳۲ مدیر انستیتوی فیزیک کایزر ویلهلم برلین آلمان و همچنین استاد چندین دانشگاه از جمله دانشگاه‌ های برلین(Humboldt University of Berlin) بود. اما همانطور که گفته شد یکی از دلایل مهم شهرت آلبرت انیشتین نظریه وی در خصوص نسبیت به ویژه برای هم ‌ارزی جرم و انرژی و کشف معادله E=mc^2  است. یعنی به عبارتی طبق گفته انیشتین، انرژی برابر است با حاصل ضرب جرم در مجذور سرعت نور. باید گفت این یکی از آشناترین رابطه‌ ها در فیزیک حتی در میان غیر فیزیک‌دان‌ هاست. اما علاوه بر این، او در بسط تئوری کوانتوم و همچنین مکانیک آماری سهم قابل توجهی داشت. از سوی دیگر در سال ۱۹۱۶ انیشتین توانست نظریه ای برای ثقل نیز بیان نماید، وی جاذبه عمومی را بنا نهاد که به کلی از نظریه های گذشته جدا بود و از نظر منطقی نیز وحدت کاملی داشت.

اهمیت نظریه جدید او مورد توجه دانشمندان بسیاری در سراسر جهان قرار گرفت و تأیید تجربی این نظریه نیز، به شدت توجه عموم مردم را به سوی وی جلب کرد چرا که برای همگان قابل درک و فهم بود. بعد از این نظریه انیشتین تنها مورد توجه دانشمندان و فیزیک دانان نبود بلکه دیگر همه مردم، همانند بازیگران بزرگ سینما و تئاتر او را می شناختند. این فیزیک دان مشهور به پاس تمامی خدماتش به فیزیک نظری و به ویژه برای کشف قانون اثر فوتوالکتریک توانست در سال 1921 جایزه نوبل فیزیک را دریافت نماید، تاثیرات چشمگیر فعالیت های وی هم اکنون نیز قابل مشاهده است و از همین رو می توان آن را به عنوان یکی از بزرگ ترین فیزیک دانانی شناخت که تاکنون در جهان دیده شده است.

اما شاید مشهورترین فرد مبتلا به اوتیسم، دانشمند و فیزیکدان بزرگ تاریخ یعنی آلبرت انیشتن باشد. وی در برقراری ارتباط اجتماعی دارای مشکلات متعددی بوده و روحیه ای بسیار حساس داشت. شواهد و مدارک به جای مانده از دوران کودکی وی نشان می دهد که انیشتن به عنوان یک کودک، دچار ضعف گفتاری شدید و بعدها پژواک‌گویی یا عادت به تکرار جمله برای خودش شد. در حین تحصیل دارای مشکل برقراری ارتباط کلامی با سایرین بوده و معلمین وی نیز از نظر آموزشی با این دانش آموز مشکل داشتند.

این نابغه بزرگ تاریخ در ادامه و طی سنین جوانی نیز به دلیل همین مشکلات علی رغم برخوردار بودن از هوش بسیار بالا، قادر به یافتن شغل مناسبی برای خود نشد. یکی از مهمترین نشانه های اختلال اوتیسم در انیشتین، بی رغبتی وی به غذا خوردن بوده و این دانشمند تقریبا در تمام طول عمر خود به غذا اهمیتی نداده و در بیشتر مواقع برنامه صرف غذای روزانه وی دارای زمان بندی خاصی نبوده و تابع هیچ نظمی نبود.

این موضوع در بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم دیده شده و علاوه بر بی اهمیتی نسبت به غذا خوردن، می تواند به شکل بی توجهی به نوع لباس؛ رنگ بندی و حتی بوهای موجود در محیط اطراف آن ها مشاهده شود. علاوه بر این موضوع ، انیشتین در انجام امور روزانه خود تابع نظم نبوده و این مساله، شرایط زندگی با وی را دشوار کرده بود.

اگر چه آلبرت موفق به ازدواج شده و حتی سه فرزند داشت اما همسر وی شرایط بسیار سختی را از نظر زندگی با این نابغه شگفت انگیز داشته و انیشتین علی رغم داشتن سه فرزند هیچگاه نتوانست روابط مناسبی با آن ها داشته باشد و حتی گزارش شده که وی نسبت به لمس کردن آن ها نیز حساس بود.