میکل آنژ (1564-1475)

میکل آنژ (Michelangelo Buonarroti) متولد ۶ مارس سال ۱۴۷۵ در توسکانی است. او در دوران زندگی خود به عنوان یک هنرمند بسیار موفق توانست به شهرت و اعتبار زیادی دست یابد. محبوبیت و معروفیت این هنرمند توانا به قدری بود که که زندگی نامه ‌اش در زمان حیاتش منتشر گردید و دو زندگی نامه برای وی به چاپ رسید. میکل آنژ یک هنرمند شایسته قرن شانزدهم  بود که با هنرش توانست تاثیر زیادی را بر روی جنبه ‌های گوناگون هنر غرب داشته باشد.

او در کودکی علاقه ای به درس خواندن نداشت و از همان موقع ترجیح می داد نقاشان کلیساهای اطراف را تماشا و از آنها طراحی کند. به همین خاطر پدرش خیلی زود با کارآموزی‌ وی در زمینه نقاشی موافقت کرد. بعد ازگذراندن یک سال از کارآموزی و زمانی که میکل آنژ 13 سال داشت به کاخ حکمران فلورانسی، لورنزوی بزرگ از خاندان بانفوذ مدیچی (Medici) نقل مکان کرد و به فراگیری مجسمه ‌سازی کلاسیک در باغ‌ های مدیچی مشغول شد. موقعیت پیش آمده برای میکل آنژ باعث شد تا از نزدیک شاهد شاهکارهای باستانی یونان و رم باشد و با هنرمندان ، فیلسوف‌ها، نویسندگان و متفکران بزرگ آن دوره ملاقات نماید. با گذراندن این دوره‌ آموزشی او  به صورت حرفه‌ای فرم بدن انسان و مدل زنده طراحی یا آناتومی را بررسی می کرد و حتی به منظور یادگیری بهتر آناتومی بدن انسان از طرف کلیسای کاتولیک اجازه ویژه‌ای برای مطالعه بر روی جسد انسان پیدا کرده بود که البته این کار وضعیت سلامت او را به خطر انداخت.

بعدها میکل آنژ کارش را به عنوان یک مجسمه ‌ساز حرفه ای ادامه داد و به دنبال آن سه مجسمه برای زیارتگاه «دومینیک مقدس» ساخت. باید گفت میکل آنژ یک هنرمند نابغه در دوره رنسانس ایتالیا است که از او به عنوان یکی از ستون های مهم تاریخ هنر یاد می شود. بی تردید او یکی از الهام بخش‌ترین و با استعدادترین هنرمندان در تاریخ مدرن جهان است. میکل آنژ از روشنگران پیشرو در دوران خود بود که با استعداد بی نظیرش در مجسمه سازی توانسته بود مخاطبان زیادی را حیرت زده سازد. از کارهای اولیه و معروف او می توان به مجسمه پیتا (Pieta) و مجسمه داوود اشاره کرد.

اغلب نقاشی‌ های دیواری او نیز الهام گرفته از منابع اسطوره‌ شناسی و کلاسیک بودند. در واقع او توانسته بود با ترکیبی خارق العاده از سطح بالای استعداد و مهارت تکنیکال و خیال پردازی غنی خود معجونی کامل از هارمونی زیبایی شناسانه و دقت آناتومی را به جامعه‌ی هنری تقدیم نماید. یکی دیگر از بهترین آثار میکل آنژ  نقاشی معروف آن در سقف نمازخانه ای با نام «سیستین» است. این نقاشی سقفی بزرگ مساحتی بالغ بر سیصد فیگور و پانصد متر دارد و خلق این شاهکار تاریخی به مدت 4 سال به طول انجامید. اغلب تصویرهای این اثر هنری منحصر به فرد به آفرینش آدم ارتباط دارند. یکی از معروف ترین تصاویر رنسانسی آن نیز مربوط به تصویرِ دست دراز شده‌ خدا به سوی آدم است که تا به امروز نقاشان زیادی از روی آن تقلید کرده اند.

نکته قابل توجه دیگر در تاریخ زندگی این هنرمند پرافتخار، تمرکز بر روی هنر معماری در کنار مجسمه سازی و نقاشی های وی است، او در دوران حیات خود، مقبره ژولیوس دوم، نمازخانه مدیچی‌ ها و کتابخانه لورنتیِن را طراحی کرد که این بناها را می توان به عنوان نقطه عطفی در تاریخ معماری دنیا برشمرد. سرانجام تاج افتخار این هنرمند در زمینه هنر معماری با پروژه کلیسای سنت پیتر در سال ۱۵۴۶ به او اهدا گردید. کلیسای سنت پیتر یکی از اثرهای معروف در دوران رنسانس محسوب می شود. اما در ادامه می خواهیم از دیدگاه دیگری،زندگی میکل آنژ را مورد بررسی قرار دهیم.

دکتر محمد آرشاد در نشریه‌ی انجمن سلطنتی بیوگرافی پزشکی منتشر کرد که معتقد است میکل آنژ به احتمال زیاد مبتلا به اوتیسم بوده‌است. پروفسور مایکل فیتز جرالد، یکی دیگر از پژوهشگران برجسته در زمینه‌ی این موضوعات، نیز چنین عقیده‌ای دارد. شواهد آن‌ها: علاقه‌ی منحصر به فرد این هنرمند به کارش، خلق و خویی که با افتادن یک کلاه هم می‌توانست تغییر کند، روال سختگیرانه در زندگی و مهارت‌های اجتماعی بسیار ضعیف. چنین ویژگی‌هایی، که همه‌شان از طریق ده‌ها یادداشت و نامه‌ی معاصر مشخص شده، با افرادی که مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا هستند، مطابقت دارد.

از نشانه های اوتیسم که در رفتار میکل آنژ دیده می شده، رفتار وسواسی، تند خویی و گرایش به انزوا و تنهایی را می توان نام برد. او در کنار رفتار وسواسی، دارای نوعی تکرار در رفتار و اعمالش بود و اگر این تکرار را دنبال نمی کرد دچار سرخوردگی می شد. در مجموع این ویژگی ها می تواند به تشخیص اوتیسم برای میکل آنژ منجر شود و به او کمک کرده باشد تا فردی خلاق و هنرمندی مشهور شود.