اتیسم یک اختلال عصب-رشدی است. بخش‌های مختلف مغز در افراد دارای اتیسم در همکاری با یکدیگر دچار مشکل می‌شوند.
این اختلال در سه سال اول زندگی بروز می‌کند و مادام العمر است. شاخصه‌ی اصلی اختلال اوتیسم نقص در ارتباط و تعاملات اجتماعی و بروز رفتارهای کلیشه‌ای و خزانه‌ی رفتاری، حرکتی و… می‌باشد.
اتیسم بر روی درک افراد از دنیا و تعاملاتشان با افراد اثر می‌گذارد.
افراد دارای اتیسم، دنیا را متفاوت‌تر از بقیه می‌بینند، می‌شنوند و حس می‌کنند.
اتیسم بیماری نیست و درمان دارویی قطعی نیز ندارد، اما با توانبخشی، فرد دارای اتیسم می‌تواند مهارت کسب کرده و زندگی مستقلی داشته باشد و همچنین نبوغ خاصی را از خود نشان دهد.
اتیسم شرایطی به صورت طیف بوده که از خفیف تا شدید متغیر است.
اتیسم به صورت‌های متفاوتی در رفتارهای فرد دارای اتیسم نمایان می‌شود.
بعضی از افراد دارای اتیسم، مشکلات دیگری نیز از جمله کم‌توانی ذهنی، اختلال یکپارچگی حسی، اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه، صرع و مشکلات گوارشی دارند،که به این معناست که این افراد، نیازمند سطوح حمایتی مختلفی هستند.
اتیسم بر روی درک افراد از دنیا وتعاملاتشان با افراد اثر می‌گذارد. افراد دارای اوتیسم، دنیا را متفاوت‌تر از بقیه می‌بینند، می‌شنوند و حس می‌کنند.
در دسته بندی های جدید علمی “اختلالات طیف اتیسم ” در 4 نوع زیر شناخته و تشخیص داده می‌شود و با همدیگر ادغام شده‌اند.
اختلالات طیف اتیسم، انواع تشخیص هایی را دربر می‌گیرید که از لحاظ شدت علائم اختلال با یکدیگر متفاوت هستند و در سه سطح کلی (سطح نیازمند حمایت، سطح نیازمند حمایت زیاد، سطح نیازمند حمایت بسیار زیاد) جای می‌گیرند.
در مورد این تغییرات در دسته‌بندی و نام‌گذاری این اختلال دلایل زیادی وجود دارد. طیف شدن اختلالات قبلی، پیچیدگی تشخیص دادن اتیسم را کاهش می‌دهد و کار تشخیص و ارائه‌ی خدمات به این کودکان را ساده‌تر می‌کند.
علت اتیسم چیست؟
اتیسم علت واحدی ندارد. زمانی تصور می‌شد که اختلال روان‌شناختی ناشی از تجارب تروماتیک (ضربه به سر)، منجر به انحراف هیجانی و اجتماعی می‌شود که این صحیح نیست. امروزه، پژوهشگران معتقدند که احتمالاً چندین ژن، ترکیب با عوامل محیطی، در ایجاد اتیسم دخیل باشند. همچنین بعضی مطالعات در افراد اتیسم، نابه هنجاری‌هایی در چندین ناحیه مغزی شامل مخچه، آمیگدال (بادامه) و هیپوکامپ را نشان داده‌اند. این یافته‌ها قابل توجه و مهم هستند و نیاز به مطالعه بیشتری دارند.
شیوع اختلال طیف اتیسم
میزان شیوع اختلالات طیف اتیسم در دو دهه‌ی گذشته در سراسر جهان افزایش زیادی داشته است و به طور کلی اعتقاد بر این است که اتیسم در حال افزایش است.
پژوهش‌های ۲۰ سال گذشته تاکنون نشان داده‌اند که شیوع اختلال اتیسم به دلایل مختلفی در حال افزایش است. در اوایل دهه‌ی اخیر برآورد می‌شد که شیوع این اختلال ۱ در 100 نفر باشد. این میزان در سال‌های اخیر رو به افزایش بوده است، به طوری که طبق آخرین پژوهش‌ها این آمار در سال ۲۰۰۹ میلادی ۱ مورد در هر ۹۱ نفر در آمریکا و یک مورد در هر ۶۶ نفر در انگلستان گزارش شده است. همچنین در آخرین ویرایش راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی آمریکا، شیوع آن، 1 به ۵۹ ذکر شده است.
تاکنون هیچ مطالعه‌ی جامعی در زمینه‌ی شیوع این اختلال در کشور ما صورت نگرفته است. با این حال مطالعات شیوع شناسی در ایران، آمار 1 به 100 بین کودکان گزارش می‌دهد. اختلال طیف اتیسم تبدیل به یکی از همه گیر‌ترین اختلالات رشدی شده است.
