نامه دلگشاده خانم صالح غفاری به رئیس جمهور منتخب ایران

 
جناب آقای دکتر مسعود پزشکیان
ریاست‌ جمهور منتخب ملت شریف و نجیب ایران

سلام

امید آن داریم باور ذهنی ما برای استشمام رایحه محمدی امید و تغییر، به باور قلبی بدل شود و دیدگانمان روشن به طلوع خورشید مهر تجارب زیسته دوره‌های پیشین اداره ایران پیش روی شماست و اعداد و ارقام به‌درستی گویای کلاف درهم‌تنیده ایران امروز…

نیازمند مطالعه‌ای عمیق قبل از هر اقدامی، انتظار ماست تا تصویر 360 درجه کاملی از امروز بر تمامی دیوارنگاره‌های ذهنی مسئولین بنشیند.

نیازمند نقشه راهی هستیم تا چشم‌انداز و مأموریت چهارساله را ترسیم کند و فرهنگ و ارزش‌های حاکم بر مسئولین را نهادینه نماید.

نیازمند برنامه عملیاتی چهارساله هستیم تا شاخص محور و با تکیه‌بر واقعیات و اولویت‌های امروز، بر اساس نتایج عملکردی در بازه‌های زمانی، با ملت سخن گوید و از ملت همراهی بطلبد.

نیازمند اندیشمندان و جامعه‌شناسانی هستیم که حاصل مطالعات خود را بر جامعه زیسته امروز ایران در اختیار دولتمردان قرار دهند که اندیشه چاره‌ها بر این مطالعات استوار باشد.

نیازمند هم‌اندیشی، همفکری، هم‌افزائی و همسوئی تمامی جریانات سیاسی حاکمی بر ایران هستیم که هرگونه اختلاف، انحراف و فرافکنی و محوترین لایه‌های اعتماد را کمرنگ و کمرنگ‌تر خواهد کرد.

نیازمند مسئولینی هستیم انسان‌گرا، مدیر و مدبر، متخصص و متعهد، جوان و نواندیش که شرافت، نجابت و عشق به خدمت را فخر خود بداند و خود را وقف خدمت.

نیازمند مشاورینی هستیم مجرب با موی سپید و غنای فکر و اندیشه تا همراه تیم جوان حاکمیت، پختگی لازم در تصمیمات را رقم بزنند و خطاهای احتمالی را به کمترین برسانند.

نیازمند بازیگران و یاریگرانی بر خواسته از سازمان‌های مردم‌نهاد هستیم، بازیگرانی با نقشهای اثرگذار در سیاست‌گذاری، اجرا، پایش و بهبود، حضوری پررنگ که:

از کف جامعه بر خواسته‌اند و دیدگانشان بر زیرپوست ایران است تا بتوانند دوشادوش حاکمیت گامی بردارند و امیدوارانه حلقه وصل دولت و ملت باشند.

آقای دکتر مسعود پزشکیان

جامعه امروز ایران، زخم‌خورده سال‌ها وعده هاییست که توفیق تحقق نیافتند. گریزانیم از تئوری پردازانی که سال‌ها وقت دولت‌ها و ملت‌ها را با کلماتی شیرین در گوشهامان نجوا می‌کنند و اتلاف وقت و دریغ از لقمه نانی که بر سفره هامان بیاورند.

آقای دکتر مسعود پزشکیان

گرفتاری امروز ایران از نبود انگیزه برای خدمت در لایه‌های کارشناسان است، از در هم تنیدگی فرآیندهایی بیمار که نمی‌توان حتی آن را فرآیند سازمانی نامید، از موازی کاری و هدر رفت منابع.

آقای دکتر مسعود پزشکیان

دولتمردان چه ساده‌انگارانه دوران کودکی را به بازی نمی‌گیرند و به‌راحتی از کنارش گذر می‌کنند. شاکله جوامع از همان اوان کودکی پایه گذاری می‌شود و اندیشه‌های صلح جویانه، تفکر سیستمی، کارگروهی و روش‌های حل مسئله در همان دوران نهادینه می‌شود. معلمان خدایان عالم می‌شوند که پروردگار به قلمشان قسم می‌خورد. از آموزش‌وپرورش به‌سادگی گذر نکنید.

آقای دکتر مسعود پزشکیان

بهداشت و سلامت از پایه‌ای‌ترین نیازهای جوامع بشری ست، بشری که ذاتاً اجتماع‌محور است. اجتماعی شدن امر سلامت بر تعمیق و توسعه سلامت جسم و روان می‌افزاید و ظرفیت مردم را برای نهادینه کردن سلامت، دوچندان می‌کند، نیکوکاران سلامت را پرانگیزه می‌کند و نشاط اجتماعی را عمق می‌بخشد.

آقای دکتر مسعود پزشکیان

تسلط شما بر تفقه در دین مبین اسلام، بر اجماع و طلبگی و تصمیم شورائی، ترسمان را کمتر می‌کند.

جوان امروز در جهان زندگی می‌کند، گستره تعاملات امور بشر بر پایه‌های جهانی‌شدن استوار است، تقویت بنیان ملی و دینی و اعتقاد بر شعور شعائر و نه‌تنها روکشی از اعتقادات نیاز جوان امروز ماست.

جوان را باید که شنید و با سینه‌ای فراخ و مملو از مهر محمدی در آغوش کشید تا اعتماد خدشه‌دار شده‌اش را التیام‌بخشیم و اعتقاد برآبادانی را در اندیشه‌اش آبیاری کنیم.

آقای دکتر مسعود پزشکیان

گذری بر کارنامه دولتمردان دول پیشین، نشان‌دهنده ضعف شناخت زن و جایگاه او به‌عنوان ستون اجتماع و جایگاه مادرانه‌اش به‌عنوان درب ورود به بهشت بوده است. زنان از مفاخر ادبی، علمی، هنری، اجتماعی و فعال در تمامی صحنه‌های اثرگذار که چه خوش درخشیده‌اند.

باور به شعور، نجابت، عفت و هنرمندی بانوی ایرانی، تقویت‌کننده نهاد خانواده است و خانواده اصل جدائی‌ناپذیر اجتماعی سلامت.

حضور پررنگ بانوان مدبر و فرهیخته در کابینه و در بین معاونین و مشاورین، نشان از بلوغ فکری جامعه ای دارد که زهرای اطهر را بهترین کفو علی میداند و زینب را سردمدار نهضت حسین.

آقای دکتر مسعود پزشکیان

باور بر تفاوت‌ها و نزدیکی به کم‌توانی‌ها خواسته ماست. توجه جدی به رعایت حقوق شهری، شهروندی، فرهنگی، اجتماعی، درمانی و … نیاز مبرم جامعه بزرگ افراد با نیازهای ویژه ایران ماست. جمعیتی کثیر که همواره برای احقاق کمترین شرعی‌ترین و عرفی‌ترین حقوق مدنی، قضائی و … خود به‌اجبار دست به گردهمایی می‌زنند و عدم توجه واقع‌گرایانه حاکمیت، زخمی علاوه بر زخم‌های عمیق آنان شده است.

قوانین حاکم بر تفاوت‌ها را به رسمیت شناسید و بر این تفاوت‌ها تمام‌قد احترام بگذارید.

آقای دکتر مسعود پزشکیان طبیب حاذق

کالبد ایران امروز نیازمند طبیبی حاذق است که شرح‌حال کاملی از کلام بیمار خود بگیرد، برایش وقت کافی بگذارد، دل به دلش بدهد تا بتواند با تشخیصی درست، داروی لازم را تجویز کند و چه‌بسا چاقوی جراحی به دست گیرد و غدد سرطانی این کالبد عزیز خارج نماید.

جامعه امروز ایران نیازمند امنیت است که ناامنی ترس از تغییر را به همراه دارد و عادت به روزمرگی میوه ترس از تغییر است و نابودکننده یک تاریخ.

آقای دکتر مسعود پزشکیان دلمان گرفته است و گرفتار عشق به وطن قلبمان مملو از مهر است و اندیشه امان ناگران از آینده‌ای مبهم چشمانمان اشک‌بار است و گونه هامان سرخ از شرمی که:

ایرانمان می‌تواند شایسته‌تر باشد.

و من الله توفیق

سعیده صالح غفاری

مدیرعامل انجمن اتیسم ایران

تیرماه 1403

 

5 دیدگاه


امیرعباس دودانگه پرچینی
13/07/2024 در 17:31

عالیترینی اشکم دراومد


معصومه
13/07/2024 در 17:51

ربطی به مشکلات خانوادهای اتیسم نداشت بهتر بود ساده تر و مشکلات عمیق خانوادها که مملو از ناامیدی بود رو عنوان میکردند من خوشم نیومد.


فرزند ایران
14/07/2024 در 08:23

عالی بود خانم صالح غفاری. چقدر شیوا و خوب و با نهایت احترام به انتخاب مردم روشنگری کردید درباره مسیر رشد درست جامعه. امیدوارم دکتر پزشکیان همان طور که پدری مهربان هستند برای فرزندان ایران خالصانه پدری کنند به دور از هر گونه فکری که این خلوص رو خدشه دار کند.


فاطمه
29/07/2024 در 14:46

خانم غفاری عزیز ما مادران کارمند دارای فرزند اتیسم که به علت مشکلات مادی مجبور هستیم هم کارکنم وهم با مشکلات فرزندمان دست وپنجه نرم کنیم تقاضاداریم جهت بازنشستگی ۲۰ سال باحقوق ودستمزد ۳۰روز کمک کنید تا. رایزنیهای لازم انجام شود زیرا کارنیمه وقت ازدغدغه ی ما نمی‌کاهد بالاخره برای ۴ساعت درروز که باید فرزندمان رابه کسی یاجایی بسپاریم باتوجه به اینکه الان سنشان بالارفته خیلی برایمان مشکل شده وهرلحظه ممکنه اداره بدون حق وحقوق عذرمان رابخواهد وزحمت سال‌های پرملالتمان هدررود


04/09/2024 در 04:17

واقعا متوجه نمیشوم اگر قرار بود حتی یک کلمه در مورد مشکلات خانواده های گرفتار اتیسم ننویسید، به چه دلیلی و انگیزه ای و به چه حقی به عنوان مدیر عامل انجمن اتیسم نامه امضا کردید و فرستادید؟؟؟؟ اگر خانم الف خانه دار از مشهد این نامه را میفرستاد آیا در کلیت مساله تفاوتی ایجاد میشد؟ اگر میخواستید کلی گویی و نثر نویسی کنید بعنوان یک بانوی ایرانی امضا میکردید. چون اینطور ندیده گرفتن و نگفتن مشکلات خانواده های اتیسم اگر از طرف هر کسی قابل قبول باشد اصلا و ابدا از مدیر عامل انجمن اتیسم پذیرفته نیست


پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *