مشکلات دانش‌آموزان اتیسم

«سعیده صالح غفاری» مدیر عامل انجمن اتیسم ایران در گفتگو با خبرنگار ایلنا در پاسخ به این سوال که آمار ابتلا به اتیسم در کشور چگونه است؟ گفت: اطلاعات و آمار دقیقی در خصوص افراد مبتلا به اتیسم وجود ندارد. آموزش و پروش استثنایی، سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت آمارهای مختلفی را اعلام می کنند اما بر اساس تعداد پرونده های ثبت شده در انجمن اتیسم ایران چیزی بیش از 8000 هزار نفر عضو انجمن هستند که مسلما این آمار دقیق و رسمی از افراد اتیسم نیست.

وی با اشاره به افزایش آمار ابتلا به اتیسم در کشور گفت: آمار اتیسم افزایش پیدا کرده است، نه تنها در سطح ایران بلکه در دنیا نیز این آمار رو به افزایش است.

علل افزایش آمار اتیسم در کشور

صالح غفاری در خصوص علل افزایش آمار اتیسم در کشور گفت: بخشی مهمی از این موضوع مربوط به آگاهی خانواده ها نسبت به علامت های بیماری اتیسم است. همچنین آگاهی از خدماتی که ارائه می شود و بسته های خدمتی که برای اتیسم تعریف می شود چرا که اتیسم جزء بیماری های خاص قرار می گیرد، پوشش دهی خدمات بیمه ای و معافیت سربازی از جمله عواملی هستند که باعث می شود افراد و خانواده ها مراجعه کنند و به عنوان فرد اتیسم خود را معرفی کنند و شناسایی شوند.

مدیر عامل انجمن اتیسم ایران با اشاره به تفاوت آمار ابتلا به اتیسم بین دخترها و پسر ها گفت: آمار ابتلا به اتیسم در بین پسرها بیشتر است و نسبت چهار به یک دارد.

متوسط هزینه های مستقیم بیمار اتیسم 10 تا 15 میلیون در ماه است

وی درباره متوسط هزینه های یک فرد اتیسم عنوان کرد:  متوسط هزینه یک فرد اتیسم متفاوت است ولی برآوردها نشان دهنده این است که چیزی بین 10 تا 15 میلیون تومان در ماه هزینه های خدمات توانبخشی است اما هزینه های جانبی این اختلال بیشتر است. یعنی اگر بخواهیم در نظر بگیریم علاوه بر هزینه مستقیم اتیسم که کلاس های توانبخشی است، هزینه غیر مستقیم مانند هزینه جابه جایی، هزینه اقامت و بستری، هزینه های مربوط به بحث های شکستن وسایل و مصرف دارو های مکمل نیز وجود دارد.

صالح غفاری درباره پوشش بیمه ای این بیماری بیان کرد: درمان اتیسم تحت پوشش بیمه قرار دارد، افراد مبتلا به  اتیسم تا سن 12 سال، 70 درصد هزینه های توانبخشی شان تحت پوشش بیمه پایه و صندوق بیماری های صعب العلاج است.

آیا تفکیک مدارس اتیسمی ها موجب جدایی بیشتر این افراد از جامعه نمی شود؟

مدیر عامل انجمن اتیسم ایران پاسخ داد: لزوما تاسیس مدرسه در مراکز استان ها به دانش آموزان اتیسم در کل کشور کمک نخواهدکرد و لازم است که با سر فصل های دیگر پیش رود. مطابق با قوانین آموزش و پرورش استثنایی همه افراد دارای معلولیت به ویژه اتیسم باید در مدارس عادی حضور داشته باشند. اما آنچه که اتفاق می افتد بحث پذیرش جامعه است، یعنی خانواده های دانش آموزان عادی و خود دانش آموزان عادی و همچنین جو جامعه هنوز پذیرای این فرهنگ و این اقدام نیستند. فکر می کنند که اگر  دانش آموز اتیسمی سر کلاس حضور داشته باشد، موجب بد رفتاری می شود و اینکه دیگر دانش آموزان نتوانند درس بخونند.

وی ادامه داد: چالش های این چنینی باعث می شود که دانش آموزان اتیسمی حضور پرنگ تری نداشته باشند. در واقع نه اینکه ما هیچ دانش آموز اتیسمی را در مدارس عادی نداریم، چرا داریم اما تعدادشان کم و محدود است و نیاز به  فرهنگ سازی دارد. کلا  نظام های آموزشی دنیا به این سمت می رود که افراد اتیسم و دانش آموزان دارای معلولیت در مدارس عادی در کنار سایر دانش آموزان درس بخوانند.

چالش های بزرگسالان اتیسمی

مدیر عامل انجمن اتیسم ایران عنوان کرد: اگر بخواهیم بزرگسالی را 14 سال به بالا در نظر بگیریم، دانش آموزهایی را داریم که مدرسه شان به پایان رسیده و دیگر کلاس های توانبخشی نمی توانند بروند و در خانه هستند.  از طرفی کاری هم نیست که بخواهند وارد محیط کار شوند. بر همین اساس دچار مشکلاتی می شوند و چالش های حوزه سلامت روان و چالش های حوزه مسائل جنسی و ارتباطی اجتماعی برایشان پیش می آید.

او افزود: همه این موارد از جمله مواردی است که برای اتیسم های بزرگ سال مسئله ساز شده و خانواده های اتیسمی که به کهولت سن و پیری رسیدند، نگران آینده فرزندانشان هستند. وزارت بهداشت، آموزش و پرورش، سازمان فنی حرفه ای و سازمان بهزیستی برنامه مشخص شده ای برای حل این موضوع ندارند. اگرچه سازمان بهزیستی چند کارگاه های تولیدی حمایتی دارند که برای بالای 14 سال است اما تعدادشان محدود و تنها ویژه اتیسم نیستند.

وی در پایان خاطر نشان کرد: از این رو لازم است که برنامه های مدون شده ای را برایشان در جهت ایجاد مکان های ورزشی، کلاس های ورزشی، آموزش مهارت های ارتباطی اجتماعی، برنامه های زندگی مستقل، استفاده از حمل و نقل های عمومی و یادگیری یک حرفه و شغل تا بتوانند بر اساس آن ها  افراد اتیسمی مستقلانه تر عمل کنند و بتوانند زندگی مناسب تری داشته باشند.