اتیسم و اضطراب

اضطراب یک بخش طبیعی از رشد کودک است. اما کودکان و نوجوان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم می توانند اضطراب را خیلی شدیدتر و حتی بیشتر از سایر کودکان تجربه کنند. کودک میتواند با توجه کردن به احساسات اضطرابی خود، استراتژی هایی برای مدیریت آن بکار ببندد.

اضطراب یا اختلال طیف اتیسم؟

کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم بسیاری از نگرانی ها و ترس ها را مانند دیگر کودکان تجربه میکنند.
اما زمانیکه کودکان یا نوجوانان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم نگران یا مضطرب می شوند، نحوه نشان دادن اضطرابشان می تواند بسیار شبیه به ویژگی های اصلی اتیسم که مشترک هستند باشد.
مثل: تحریک، رفتار وسواسی و اجباری و مقاومت در برابر تغییرات روتین

کاهش اضطراب ممکن است منجر به کاهش رفتار های مرتبط با ویژگی های اصلی اختلالات طیف اتیسم گردد اما منجر به از بین رفتن آنها نمیشود.

چطور اضطراب بر کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم اثر میگذارد؟

برای کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم، دنیا میتواند جای گیج کننده ای باشد. این افراد احتمالا موقعیت های اجتماعی را بسیار سخت و طاقت فرسا درک میکنند. آنها معمولا در مورد اینکه “دیگران چه فکر میکنند؟”، ” چه احساسی دارند؟ ” و ” چه واکنشی نشان خواهند داد؟” با سختی مواجه هستند. در کل، مردم و موقعیت ها برایشان غیر قابل پیش بینی هستند و این منجر به اضطراب و استرس آنها میشود.
در راس همه ی اینها، کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم، مخصوصا آنهایی که سن کمتری دارند، در بیان و ابراز اضطراب خود هم با مشکل مواجه هستند. در عوض بجای آن رفتارهای چالش برانگیز بیشتری از خود بروز میدهند.

برای مثال در زمان اضطراب فرزند شما ممکن است:

روی روتین ها و موارد مشابه پافشاری بیشتری کند
مشکلات خواب بیشتری را نشان دهد
افت خلق یا قشقرق داشته باشد
از موقعیت های اجتماعی اجتناب کند
به رفتار های تشریفاتی وسواسی مثل برداشتن یا چرخاندن اشیاء روی بیاورد
بوسیله چرخاندن تحریک ایجاد کند
یا کارهایی را انجام دهد که به خود صدمه بزند. مثل کوبیدن سر، خراش دادن پوست یا ضربه ضردن با دست