مهم ترین قسمت در حذف رفتارهای خودتحریکی و کلیشه ای، آموزش رفتار جایگزین است.
اگرچه این پروسه اغلب یک پروسه ی بلندمدت و دشوار است، اما بدون آموزش رفتار جایگزین مناسب، شما در کاهش این رفتارها در بلندمدت موفق نخواهید بود.
اگر تنها از بروز رفتار های تکراری و خودتحریکی جلوگیری کنیم اما به آموزش رفتار جایگزین نپردازیم، خود کودک رفتار نامناسب دیگری را جایگزین خواهد کرد، زیرا کودک از انجام این رفتارها ها هدف خاصی را دنبال می کند و انجام این رفتارها عملکرهایی را برای کودک دارند.
بنابراین لازم است عملکرد آن رفتار برای کودک را شناسایی نماییم و با توجه به آن عملکرد رفتار مناسبی را به کودک بیاموزیم:
این عملکردها عبارتند از:
1 دستیابی به نوع خاصی از تحریک حسی
بنابراین آموزش بازی های مناسب، مهارت های تعاملی و … که عنصر قوی حسی دارند، می تواند راهکار موثری برای به وجود آوردن رفتار جایگزین باشد.
2 واکنش نشان دادن به محرومیت و استرس:
آموزش راهکارهایی به کودک برای مقابله با محرومیت، می تواند در کاهش این رفتارها مؤثر باشد.
به علاوه شناسایی موقعیت و پیش‌گیری از بروز محرومیت، منجر خواهد شد کودک چنین رفتارهای را بروز ندهد.
3 روشی برای ارتباط برقرار کردن و پاسخ گویی:
بسیاری از کودکان طیف اتیسم زمانی که نمی دانند چگونه پاسخ بدهند، رفتارهای خودتحریکی را بروز می دهند.
با آموزش مهارت های ارتباطی می توان این رفتارها را در بلندمدت کاهش داد؛ بدین صورت که به آنها آموزش داده شود زمانی که پاسخ را نمی دانند و یا سردرگم شده اند، از ابزارهای کلامی و غیرکلامی جایگزین استفاده نمایند.
منبع: A work in progress
